Categorie: Algemeen

• draag de zorgverzekeraars op het cessieverbod op te heffen.
• draag de zorgverzekeraars op artsen en wijkverpleegkundigen die vanuit hun professie en afgelegde eed de noodzakelijke zorg beoordelen te volgen in hun advies, de termijn van het indienen van de machtiging te verlengen naar 14 dagen en de zorgverzekeraars eenzelfde termijn voor het afgeven van de machtiging op te leggen.
• draag de zorgverzekeraars op te stoppen met het sturen van brieven met onjuiste informatie naar hun verzekerden wanneer zij voor Vrije Artsenkeuze kiezen.
• draag de zorgverzekeraars op zich bij de controles te houden aan de
  Regeling van de Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport van 1 september 2005, nr. Z/VV-2611957, houdende regels ter zake van de uitvoering van de Zorgverzekeringswet en de wet AVG.

Door de huidige onaanvaardbare maatregelen van de zorgverzekeraars ontstaat er een acuut risico voor zorg van zorgbehoeftigen, financiële risico’s voor cliënten en zorgverleners (enkele gezonde bedrijfjes die failliet zijn gegaan omdat hun verleende zorg niet wordt betaald) en de deur voor fraude van publieksgeld bewust door de zorgverzekeraars wagenwijd is op gezet.

In het rapport Monitor contractering wijkverpleging 2019 (https://puc.overheid.nl/nza/doc/PUC_274036_22/1/) hoofdstuk 7 – Terugdringing ongecontracteerde zorg – (pag. 51 e/v) erkennen de zorgverzekeraars de voordelen van deze vorm van Vrije Artsenkeuze boven de gecontracteerde wijkverpleging : “Zorgverzekeraars onderkennen dat ongecontracteerde zorg voor de patiënt prettig kan zijn. Ongecontracteerde aanbieders werken vaak zonder stops, wachtlijsten en beperking van het aantal zorguren. Ook kunnen deze aanbieders marktverhoudingen doorbreken.” Het beeld dat de minister middels zijn brief aan de tweede kamer vorig jaar schetst dat aan cliënten in de vrije artsenkeuze zorg per cliënt gemiddeld meer uren zorg ontvangen ten opzichte van gecontracteerde partijen is juist. Dat herken ik zeker. De belangrijkste reden hiervan is dat vrije artsenkeuze zorg geen jaarquota kent die door zorgverzekeraars worden opgelegd. Dat dwingt gecontracteerde zorginstelling tot het aannemen van cliënten met relatief minder zorg, vaak maar tot maximaal 12 uur per week. Cliënten die meer zorgvraag hebben door hun ziekte verkiezen daarom vaak vanuit vrije artsenkeuze inclusief de voordelen die de zorgverzekeraars zelf rapporteren.

Vrije Artsenkeuze (art. 13 ZvW) is een democratische besluit geweest in onze wetgeving, nogmaals in december 2014 vanuit dezelfde democratie nogmaals verankerd door uw partij-genoot de heer Duivensteijn. Die als senator tegen het door Edith Schipper voorgestelde schrappen van de vrije artsenkeuze. Zijn argumentatie in de Volkskrant was dat vrije artsenkeuze zijn eigen leven heeft kunnen verlengen en dat recht heeft iedere Nederlander. En toch besluiten de zorgverzekeraars, volgens dit het rapport, om tegen deze wetgeving eigenstandig en met het misbruiken van hun macht maatregelen te treffen vrije artsenkeuze in de Wijkverpleging onmogelijk te maken.

Daartoe hanteren zij 5 machtsmiddelen die enorme impact hebben op zowel cliënten als zorgverleners en haast onmenselijke ellende veroorzaken te weten:

• Hanteren van een cessieverbod en weigeren van de betaalovereenkomst

Dit betekent dat cliënten direct het geld op hun bankrekening gestort krijgen en vervolgens moeten doorbetalen aan hun zorgverlener. Ik vind dat daarmee een enorm risico aangegaan wordt met publieksgeld. Deze vergoedingen worden namelijk betaald uit een verplichte premie voor de zorgverzekeraar, zorgvergoedingen die gaan via de belastingdienst en de bijdragen die werkgevers voor hun werknemers betalen dus in feite gewoon het belastinggeld van de burgers. En uit mijn eigen omgeving zie ik dat het onbetaald blijven van de zorggelden door cliënten enorm is. In 2016 en 2017 was dit percentage nihil, in 2018 14,3% onbetaald gebleven en in 2019 al 19,9%. In 2020 zal dit verder toenemen omdat per 1 januari 2020 VGZ ook het cessieverbod hanteert. De organisatie die deze gegevens heeft verstrekt is een grote aanbieder van vrije artsenkeuze zorg. Dit op basis van een kleine 6.000 facturen in 2016 en 2017 en in 2018 en 2019 een kleine 10.000 facturen per jaar.

Hieruit is af te leiden dat door het cessieverbod ca. 20% aan publieksgeld op privé rekeningen van mensen verdwijnen. Vaak door misbruik van ouderen die zelf niet over hun bankrekening kunnen beschikken en dit aan derden moeten overlaten, regelmatig ook de cliënten zelf of willen zelf geld achterhouden, door geblokkeerde bankrekeningen van overleden cliënten en het vaak na maanden verdwenen zijn in vererving naar de familie, achterstanden van premiebetalingen bij de zorgverzekeraars worden met de betalingen verrekend of cliënten hebben een negatief saldo wat met dit publieksgeld wordt aangezuiverd. De consequentie ervan is in ieder geval dat zorgverleners berooid achterblijven en de zorg niet meer kunnen continueren. 

Vraag aan de minister: draag de zorgverzekeraars op het cessieverbod op te heffen.

• Beperking van de vergoeding van ongecontracteerde zorg

De vergoeding is bij een naturapolis geen 75% wat verzekeraars hun verzekerden wil doen geloven, maar in de praktijk vaak maar 65%. Mits de gelden door de verzekeraars en cliënten gewoon betaald worden is dat geen probleem. Het NZA uurtarief Verpleging is € 73,58, terwijl een HBO opgeleide verpleegkundige maar € 15,00 per uur ontvangt (FWG45, PER09). Die 58,58 (80%!) die achterblijft in onnodige gecontracteerde hoofdkantoren spelen bij Vrije Artsenkeuze zorg geen rol, die zijn daar namelijk niet en is een vergoeding van € 47,83 bruto keurig! Voor Verzorging komt men op € 36,78 per uur uit. Je hoort niemand klagen, de zorg is plezieriger voor cliënten en scheelt ontzaglijk veel onnodige kosten. Daarover dus geen vragen.

• Hanteren van een machtiging voor ongecontracteerde zorg

Prima voorstel geweest. Dit probeerde ik al vanaf 2015 bij de zorgverzekeraars voor elkaar te krijgen. Maar daar wilde men niet van weten. Het probleem eraan is echter:

• Zorgverzekeraars gaan op de stoel van de arts zitten. Wijkverpleegkundige die bij wet bevoegd zijn indicaties te stellen worden gecorrigeerd door de zorgverzekeraars, terwijl de zorgverzekeraar de cliënt nog de thuissituatie kent. En altijd naar beneden of volledig afgewezen. Dat is vanzelfsprekend zeer problematisch voor cliënten die volgens arts en wijkverpleegkundige die zorg weldegelijk nodig hebben.
• Doorlooptijd machtigingen. Uitsluitsel over machtigingen worden nu regelmatig pas na maanden behandeld. Zilveren Kruis stuurt nu al brieven dat ze zo druk zijn dat de aanvraag maanden gaat duren. Terwijl de noodzakelijke zorg al gestart moest worden vanzelfsprekend. De cliënt gaat hiermee een enorm financieel risico aan alsmede de zorgverlener.
• Termijn indienen van de machtiging. Verzekeraars vereisen dat een machtiging met 5 dagen aangevraagd moet zijn. Dit is haast een onmogelijke taak. Allereerst dat de wijkverpleegkundige op stel en sprong op huisbezoek moet komen waardoor effectieve planning onmogelijk wordt, cliënten moeten stapels papieren met veel haast ondertekenen omdat het op tijd binnen moet zijn. Vanaf dag 6 volgt meestal afwijzing terwijl zorgverzekeraars zelf daar vaak maanden voor nemen.

Vraag aan de minister: draag de zorgverzekeraars op artsen en wijkverpleegkundigen die vanuit hun professie en afgelegde eed de noodzakelijke zorg beoordelen te volgen in hun advies, de termijn van het indienen van de machtiging te verlengen naar 14 dagen en de zorgverzekeraars eenzelfde termijn voor het afgeven van de machtiging op te leggen.

• Patiëntinformatie van de zorgverzekeraar over mogelijke nadelen van ongecontracteerde zorg.

De cliënten ontvangen een stroom van brieven en telefoontjes van de zorgverzekeraars met de waarschuwing vooral niet voor vrije artsenkeuze zorg te kiezen. Ze spreken daar vaak over mindere kwaliteit, betalingstermijnen van facturen van 2 tot 3 maanden (terwijl ze in december via TV-commercials nog te horen kregen dat het binnen 10 dagen betaald zou worden) en allerhande andere onjuiste informatie. Terwijl veel van deze cliënten gewoonweg geen plek krijgen bij een gecontracteerde wijkverpleging of niet de zorg krijgen die ze nodig hebben.

Verder wordt op TV vaak de vrije artsenkeuze betrokken bij fraudes die oplopen in de honderden miljoenen. Dit is feitelijk onjuist. Jaarlijks onderzoeken de gezamenlijke zorgverzekeraars de fraude. Uit de meest recente rapportage 2018 blijkt dat de fraude in de wijkverpleging (gecontracteerd en vrije artsenkeuze tezamen) totaal 3,5 miljoen euro bedroeg. Dat is 0,1% van de totale uitgave wijkverpleging van 3,5 miljard in 2018. Ten opzichte van 2017 is deze fraude zelfs met 25% afgenomen.

Vraag aan de minister: draag de zorgverzekeraars op te stoppen met het sturen van brieven met onjuiste informatie naar hun verzekerden wanneer zij voor Vrije Artsenkeuze kiezen.

• Controle als drukmiddel

Zowel zorgaanbieders alsook cliënten krijgen van zorgverzekeraars buitenproportionele controles. Al zijn de controles uitvoerig beschreven in de Regeling van de Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport van 1 september 2005, nr. Z/VV-2611957, houdende regels ter zake van de uitvoering van de Zorgverzekeringswet en binnen de kaders van privacy-wetgeving (AVG). Zorgverzekeraars hanteren deze regels niet en voeren daarmee onwettige druk op met als machtsmiddel betaalstops.

Vraag aan de minister: draag de zorgverzekeraars op zich bij de controles zich te houden aan de
Regeling van de Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport van 1 september 2005, nr. Z/VV-2611957, houdende regels ter zake van de uitvoering van de Zorgverzekeringswet en de wet AVG.

 

Het lijkt mij dat de minister dit met 5 telefoontjes heeft recht gezet (ACHMEA, CZ, VGZ, MENZIS EN DSW). Ik moet dit nu via de rechter recht gaan zetten en dat kost mij kapitalen.

 

4 maart 2019 Paul Hager

 

 

 

MET MOEDERLIEFDE ALS VOORBEELD HET BESTE GENEESMIDDEL IN DE WIJKVERPLEGING

Wie herinnert zich niet als kind, dat de snelste genezing de liefde van je moeder was? Zo sterk dat je nog even ziek wilde blijven.

Vanuit dezelfde intentie geven honderdduizenden zorgverleners dag en nacht zorg aan zieke mensen thuis

Liefde die CDA-minister De Jonge met de afschaffing van vrije artsenkeuze voorop, vervangt door protocollen en robots/camera’s in huizen.

Bijna 8% van deze zorgverleners zit nu al ziek thuis, 1 op de 6 verandert van baan en tienduizenden zelfstandigen verliezen de hunne. Door  spreadsheets en industrialisatie van de zorg is er nauwelijks nog tijd om liefde en aandacht te geven. Maar net voldoende om die behoefte wel te zien. Iedere dag stoeien zorgverlener hiermee, met het gevaar tot aan burn-out toe te verstommen.

Een zorgverlener legt bij het afstuderen de eed af: “Ik zweer/beloof dat ik mijn beroep als verpleegkundige/verzorgende op een verantwoorde en betrouwbare wijze zal uitoefenen.” Al geeft een minister die eed niet, hij zou wel in die geest kunnen regeren.

In de plaats daarvan wordt uitsluitend vertrouwd op adviezen van niet-beëdigde zorgbestuurders, consultants en zorgverzekeraars die zich meer in spreadsheets dan in de ogen van zieke mensen verdiepen.  Beëdigde zorgverleners doen dit namelijk wel. De zorg is  een menselijk en geen industrieel-systeem.

Wanneer een overheid als de onze, de volledige zelfbeschikking over menselijk sterven verbiedt, verplicht zij zich des te meer tot menselijke en liefdevolle zorg. Het hart moet als vanzelf gestopt zijn verplicht de wet, maar dan wel als respectvol individu en niet als gemiddelde spreadsheet-patient.

Behoud van vrije artsenkeuze is behoud van moederliefde, als beste geneesmiddel. Agape.

 

• Ziekteverzuim in de wijkverpleging het hoogste van alle branches in Nederland, ca. 7,7%
• 1 op de 8 tot 35 jaar lijdt aan ernstige burn-out klachten
• HBO-V opgeleide Wijkverpleegkundige ontvangt ca. € 15,= netto per uur 
• Het NZA tarief Verpleging is € 73,58

Voor iets meer dan een tientje per uur staan ca. 300.000 zorgverleners voor dag en voor dauw op om vaak tot ’s-avonds laat zieke mensen thuis met liefde te verzorgen. Door weer en wind, de weekenden, feestdagen, kerst en oud-en-nieuw ploegen ze voort. Menigeen in Nederland betaald hetzelfde per uur aan de poets.

Zorgbestuurders en zorgschadeverzekeraars met minister de Jonge van VWS voorop beoordeelt hen blijkbaar als domme juffies (90% is vrouw) die werken vanuit hun hart in plaats vanuit spreadsheets. Om die reden werken er in de wijkverpleging ca. 80.000 (20%!) kantoormensen, vaak zonder enige ervaring in zorgverlening, om deze groep slaven op te drijven.

Inmiddels is het ziekteverzuim in de wijkverpleging het hoogste van alle branches in Nederland, ca. 7,7%. En laten daarmee de voor bekend staande gevaarlijke beroepen als de bouw, beveiliging, offshore en dergelijke ver in de schaduw achter zich. Dit percentage is sterk toegenomen sinds de AWBZ, waaruit deze zorg gefinancierd werd, verschoven is naar de Zorgschadeverzekeraars. 1 op de 8 (12,5%) van de jongeren tot 35 jaar heeft ernstige burn-out klachten. Menig meisjesdroom is volstrekt onnodig verworden tot een akelige nachtmerrie. En de instroom van nieuwe zorgverleners is nauwelijks hoger dan de uitstroom.

Het blijft een raadsel waarom de wijkverpleging aangestuurd moet blijven worden door ca. 80.000 mensen die vanuit kantoren werken. Iedere zorgverlener gaat toch rechtstreeks vanuit hun huis naar huizen van cliënten, daar is geen kantoor voor nodig dunkt mij. En om 80.000 mensen te bekantoren heb je nogal wat dure onnodige oppervlakte nodig. Ruimte die jongeren en ouderen om te kunnen wonen nu hard missen. En de meeste van hen werken doordeweeks van 9 tot 5, zijn de weekenden vrij en zullen de komende tijd met de feestdagen vast een aantal weken op wintersportvakantie gaan.  Op die dagen, de avonden, nachten en feestdagen vertrouwen die 80.000 ineens de juffies voor een goede uitvoering van de zorg blijkbaar wel en is er geen toezicht nodig? Frappant.

Het hoogst haalbare in de uitvoering van de wijkverpleging is de HBO opgeleide Wijkverpleegkundige. Het verlengstuk van de huisarts in de wijk. Gemiddeld verdient deze hoogopgeleide zelfstandig werkende zorgverlener in loondienst slechts ca. € 15,- per uur, FWG schaal 50, CAO VVT. Terwijl de salarisschalen nog verder doorgroeien naar FWG 55, 60, 65, 70, 75 en 80 maar voor zorgverleners veelal onbereikbaar zijn. Die zijn gereserveerd voor een groot deel van het kantoorpersoneel.

En als dezelfde wijkverpleegkundige als ZZP’er, die in vrijheid werkt, krijgt ze netto veel meer en kost het de premiebetaler ook nog eens tot wel 30% aan ouderenzorg minder. Een mooie meevaller met de groeiende vergrijzing.

Zorgverzekeraars vergoeden namelijk geen 75%, wat wij logischerwijs allemaal denken, maar iedere ZZP’er weet dat dit eerder 65% is. Door allerhande kleine lettertjes. Cabaretier Wim Kan verwoordde al in 1983: “De grote gebouwen waarin de verzekeringen huizen, hebben ze te danken aan de kleine lettertjes”.  Links of rechts in de wijkverpleging wordt je of door de kat of door de hond gebeten.

Zorgbestuurders in Nederland hebben salarissen van enkele tonnen per jaar, Zorgschadeverzekeraars verdienden vorig jaar tezamen 340 miljoen en houden 2,4 miljard aan onnodige reserves aan waarvan Zilveren Kruis en Menzis dit deels investeren in farmaceutische bedrijven die de medicijnen zo duur maken dat mensen die ze nodig hebben om te blijven leven ze niet kunnen krijgen.

De Nederlandse Zorg Autoriteit (NZA) heeft het max-tarief 2020 voor wijkverpleging vastgesteld op € 73,58 (2019: € 72,25) per uur waarvan dus maar ca. € 15,- bij de wijkverpleegkundige zelf terecht komt. Koloniale tijden herleven zowaar.

Van de beroepsbevolking in Nederland werkt inmiddels 13,9% in de zorg waarvan 31% in de Wijkverpleging en Ouderenzorg. Gemiddeld draagt iedere Nederland van klein tot groot ca. € 5.800,= per jaar bij aan de gezondheidszorg in Nederland. Via premies bij Zorgschadeverzekeraars, allerhande belastingen en inhoudingen. En een groot deel van deze kosten wordt dus blijkbaar besteed aan mensen die niet in staat zijn om 300.000 zorgverleners gezond te laten werken en waarbij de instroom van nieuwe zorgverleners nauwelijks uitkomt boven de uitstroom.

300.000 goed opgeleide zorgzame mensen met het hart op de goede plek, die het vertrouwen hebben van vele zieke mensen kunnen heel goed zelfstandig werken. Daardoor groeit immers het aantal ZZP”ers in de zorg. 20% stijging het afgelopen jaar. Zij formeren zelf teams. En zonder al die dure ballast hebben zij de dagelijks de zorg ter hand genomen. Maar slaven die buiten de hekken werken, dat wil onze minister De Jonge van VWS niet. Daarvoor is hij zelfs bereid om het mensenrecht Vrije Artsenkeuze te schrappen wat  een grote groep hardwerkende ZZP’ers brodeloos maakt. Hoe erg is dat?

 

Brongegevens: mail mij de vraag info@paulhager.nl dan stuur ik ze op.